Tweed Funk feat Gervis Myles (US) Blues - Funk - Soul The Maple Ertvelde (19-03-2018) reporter & photo credits: Marcel info club: The Maple info band: Tweed feat. Gervis Myles © Rootsville 2018

Het heeft Joseph “Smokey” Holman jaren gekost om te bereiken wat hij wou, namelijk frontman van zijn eigen band worden. Na zijn ontdekking en het vormen van Loves’ Children door Curtis Mayfield timmerde Smokey ijverig aan zijn carrière en vormde hij uiteindelijke in 2010 zijn band TWEED, in Milwaukee, Wisconsin.

Tweed Funk is één van de grootste vertegenwoordigers van de “Soul Revival” dankzij een eigen stijl dat ruikt naar Memphis en de roots van blues en soul. Het was dus een zeer goed idee om eens iets anders in huis te halen, dachten ze daar in Ertvelde. Jammer genoeg moesten we eind oktober 2017 afscheid nemen van een veel te vroeg overleden “Smokey” Holman. Zijn band echter hield er aan om de geplande tournee toch af te werken, ze gingen dus op zoek naar een waardige vervanger voor Smokey en vonden die in de persoon van Gervis Myles. De rest van de band bestaat uit : Eric Madunic (Bass/Vocals), Andrew Spadafora (Sax/Keys) ,Dave Schoepke (Drums/Vocals) en Randy Komberec op gitaar.

Vorige maand werkten ze nog hun laatste cd “ Love Strong” af. Ingeblikt in slechts 16 dagen. We konden ons dus wel verwachten aan een aantal nieuwe songs gemixed met het oudere werk en een aantal nieuwe covers. Kortom een optreden met in zweet gedrenkte blues, soul en funk.

Ze zeggen dikwijls dat onbekend, onbemind is, doch dit gaat niet altijd op. Misschien wel om het volk op de been te brengen, maar muzikaal was het voor mij een geweldige ontdekking. Er was inderdaad niet zoveel volk als ander afgezakt naar The Maple, maar het café was goed gevuld en voor de zoveelste maal hadden de afwezigen meer dan ongelijk.

Met een “we show you some blues Milwaukee style’, werd het optreden in gang getrapt met een stevige ‘Woman Don’t Lie’, soulvol nummer met warme saxklanken. De ballad ‘Sippin Misery’ was inderdaad doordrenkt van miserie, ging door merg en been en gaf een mooi rustpunt na aanstekelijke songs als ‘Tell me Baby’ of ‘Walls’ Het duurde echter niet lang want de warme sax van Spadafora vulde de zaal met ‘Superman Woman’, ‘Fine Wine’ het funky ‘Muse’ en het geweldige ‘Time To Burn’. Elk van de muzikanten kreeg de tijd om hun skills te tonen en dat is heel wat. Komberec is een “smoothy” gitarist die zijn solo’s weet uit te meten en het ritme duo houdt er een retenstrak tempo op na, waarbij Madunic, buiten het feit dat hij zijn bas weet te “slappen” ook laat horen dat hij over een geweldige stem beschikt.

Na een korte pauze, waarbij ik heb kunnen kennis maken met Gervis Myles, een heel aimabel man, ging de band verder op zijn elan, te beginnen met een kippenvelversie van Sam Cookes ‘Bring It On Home’. Een gepaste ode aan Smokey werd gegeven met het geweldige ‘Sweet Music’, we kregen zydeco-achtige klanken met Pepermint Harris’ ‘ I Got Loaded’, we werden ontroerd door het bloedmooie ‘Gettin Home’ om in stijl af te sluiten met ‘This Time’ en ‘It’s Music’. Zonder morren werd voldaan aan de vraag van het publiek om een “encore” te krijgen en die kregen we met ‘All I Can Do’ en ‘What It’s All About’.

Mooi, mooi, mooi…. een zeer uitgebalanceerde set met een perfecte verhouding tussen uptempo nummers en slow songs. Een optreden vol soul, funk en aanstekelijke rhythm & blues met af en toe een jazzy ondertoon. Iedereen kon tevreden huiswaarts keren. Op vraag van Gervis diende ik nog een woordje achter te laten in zijn ‘roadbook’ en kreeg ik zijn nieuwe cd-singel toegestopt die ik onderweg naar huis even in de cd-speler dropte. Twee mooie soulvolle songs in sixties stijl. Bedankt Gervis, u bent een heel sympathiek man.

Volgende keer in The Maple, niemand minder dan Mitch Kashmar en Junior Watson. Op tijd zijn is de boodschap want ik vermoed dat de keet wel eens sold out zou kunnen zijn. See you then boys and girls….

Marcel